Ik zal mijn situatie allereerst even omschrijven zodat u een duidelijk beeld heeft wat er speelt en wat het probleem is:
Ik heb ruim 6 maanden met mijn huidige vriendin een relatie en dit is, op gebied van seks na, het beste wat me ooit is overkomen. We zijn onwijs verliefd en hebben een enorme klik; zien er allebei goed uit en alles loopt zoals we dat willen. Op seks na dan. Er is wel het een en ander gebeurd, maar wanneer het wat serieuzer wordt en er meer dan ‘handwerk’ dreigt te gebeuren, merk ik non-verbaal aan haar dat ze het moeilijk vindt; het kietelt en laat merken dat het zo wel weer genoeg is, of komt met een ‘reden’ om iets anders te gaan doen. Ik loop hier al maanden tegenaan want vind dat bij een gezonde relatie ook een gezonde hoeveelheid seks hoort en op mijn leeftijd (21) is het toch wel iets dat er bij hoort.
Natuurlijk ben ik hier verschillende keren over begonnen waarom de situatie zo is zoals hij is, maar echt praten erover lukt niet. Ik vind dit zelf erg moeilijk om face-to-face te doen omdat ik weet dat zij dan helemaal dicht slaat dus probeer ik het zo nu en dan via berichtjes op de telefoon. Hier blijft ze me vragen om haar situatie te respecteren en dat het goed komt. Ik wilde vanaf het begin af aan dat seks als iets heel natuurlijks en positiefs werd ervaren, vandaar dat ik er eigenlijk de eerste paar maanden niet op aan heb gedrongen en er absoluut geen probleem van heb gemaakt. We zoenen en knuffelen wel veel waardoor het een tijd lang ook niet echt een probleem was. Echter na verstrijken van maanden begint het steeds meer aan mij te knagen en ik word er zo nu en dan ook onzeker van. Ik benader mijn vriendin met alle mogelijke respect en wil dat het niets dan positiefs is, maar zo langzamerhand begin ik er ook flink van te balen.
Ze heeft door laten schemeren dat haar ex(en) haar niet goed hebben behandeld dus ik vermoed dat hier iets onprettigs is gebeurd, maar ze wil hier niet over praten en hoopt dat ik dat respecteer. Natuurlijk wil ik dat want ze is echt alles wat ik wil en ben ook bereid op haar te wachten en haar te helpen, maar aangezien ik niet zeker ben wat het probleem is weet ik ook niet hoe dit op te lossen. Met enige regelmaat hebben we wel momenten dat ik aan haar merk dat ze opgewonden raakt, maar wanneer mijn hand voorbij haar navel gaat slaat ze dicht. Ik heb zelf meerdere relaties gehad waarin seks nooit een probleem was, aangezien ik me bewust ben van de toegevoegde waarde en respect die er bij komt kijken.
Het probleem is dat ik me inmiddels bijna niet voor kan stellen dat het ooit nog gaat gebeuren en die gedachte is het probleem, want een relatie zonder seks is als een bibliotheek zonder boeken. Ik wil haar echter ook niet kwijt maar zoek een manier om het voor mijzelf accepteerbaarder te maken of om haar te helpen en samen iets moois op te bouwen.
Wat moet ik doen? (of juist niet doen?)
Bij voorbaat dank en groet,
Onsoma
